Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
θοινώ — θοινῶ, άω (Α) [θοίνη] 1. (ενεργ. και μέσ.) τρώγω, κατατρώγω 2. παρέχω συμπόσιο, παραθέτω γεύμα, φιλεύω κάποιον 3. μέσ. (για πληγή) θοινῶμαι κατατρώγω, διαβιβρώσκω («σάρκα θοινᾱται», Ευρ.) 4. (παθ). τρώγομαι σε ευωχία, θυσιάζομαι … Dictionary of Greek
γυναικοθοίνας — γυναικοθοίνας, ο (Α), αυτός που ανατράφηκε από γυναίκες. [ΕΤΥΜΟΛ. < γυνή, γυναικός + θοινώ «τρώγω» (< θοίνη «τροφή»)] … Dictionary of Greek
δημοθοινώ — δημοθοινῶ ( έω) (Α) προσφέρω δημοθοινία. [ΕΤΥΜΟΛ. < δήμος + θοινώ «τρώω»] … Dictionary of Greek
θοίναμα — θοίναμα, τὸ (Α) [θοινώ] φαγητό, συμπόσιο («οἰκτρότατα θοινάματα», Ευρ.) … Dictionary of Greek
θοίνη — θοίνη, δωρ. τ. θοίνα και μτγν. θοῑνα ἡ (Α) 1. συμπόσιο, ευωχία, γεύμα, δείπνο 2. μτφ. διασκέδαση, τέρψη 3. τροφή, φαγητό («θοίναν πτανοῑς» τροφή για πτηνά, Ευρ.) 4. διάβρωση, φάγωμα («θοίνη τῶν σαρκῶν», Πορφ.) 5. φρ. α) «ἐκ θοίνης» μετά το γεύμα… … Dictionary of Greek
θοινάζω — (Α) [θοίνη] σπάν. τ. τού θοινώ* … Dictionary of Greek
θοινάτωρ — θοινάτωρ, ορος, ὁ (Α) θοινατήρ*, συμποσιαστής, αυτός που μετέχει σε συμπόσιο, ο ευωχούμενος. [ΕΤΥΜΟΛ. < θοινώ + επίθημα τωρ (πρβλ. γενέ τωρ, ευπά τωρ, συνδαί τωρ)] … Dictionary of Greek
θοινατήρ — θοινατήρ, ῆρος, ὁ (Α) [θοινώ] αυτός που παρέχει συμπόσιο («χαλεπὸς θοινατήρ» κύριος φοβερού συμποσίου, Αισχύλ.) … Dictionary of Greek
θοινατικός — θοινατικός, ή, όν (Α) [θοινώ] αυτός που ανήκει ή αρμόζει στο συμπόσιο («θοινατικά ὄργανα», Ξεν.) … Dictionary of Greek
θοινοδοτώ — θοινοδοτῶ, έω (Α) επιγρ. θοινώ*, παρέχω συμπόσιο, προσφέρω γεύμα, κάνω τραπέζι. [ΕΤΥΜΟΛ. < θοίνη + δοτώ < δοτης < δίδωμι (πρβλ. μισθο δοτώ, πλειο δοτώ)] … Dictionary of Greek
